Een unieke of permanente identifier maakt het mogelijk een link te leggen en het onderscheid te maken tussen de identificatie van een object (permanent in de tijd) en de lokalisatie van het object (wat kan veranderen).

​

De unieke identifier van een digitaal document kan bestaan uit de bestandsnaam, maar kan ook een digital imprint zijn die werd aangemaakt met een informatica-algoritme. De identifier, code of unieke naam kunnen manueel worden aangemaakt, ofwel automatisch worden gegenereerd met software. 

​

Om de identifiers van een instelling te uniformiseren moeten afspraken worden gemaakt over de naamgeving van de documenten.

​

Kan ik een typestructuur creëren voor de unieke identifiers van mijn instelling of worden bepaalde structuren aanbevolen?

​

Er bestaan internationale modellen of schema's voor de identificatie van digitale objecten:

​

ARK (Archival Resource Key)

DOI (Digital Object Identifier)

Handle (Handle System)

PURL (Persistent Uniform Resource Locator)

URN (Uniform Resource Name)

URI (Uniform Resource Identifier)

ISBN (International Standard Book Number)

​

Wat is er mogelijk met identifiers?

​

1. De gebruikers in staat stellen objecten te recupereren zonder dat ze de lokalisatie ervan moeten kennen. 

2. De lokalisatie van de objecten intern wijzigen.

3. Objecten met andere diensten delen.

4. Objecten citeren of ernaar verwijzen. 

5. Een verbinding met de verschillende entiteiten ondubbelzinning leggen tussen objecten onderling en tussen objecten en metadata.